شهرام علی محمدی، معاون گردشگری اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی البرز در یادداشتی نوشت: برای اینکه گردشگر باشیم حتماً لازم نیست که به یک مکان تاریخی سفر کنیم یا در دامان کوه و جنگل به گذران اوقات بپردازیم بلکه همین که در پایان هفته همراه با خانواده و دوستان از منزل و محل زندگی خارج شویم و سری به یک رستوران ساده بزنیم و غذا بخوریم خود گونه‌ای از گردشگری است و اگر از غذاهای محلی استفاده کنیم که شیرینی این گردش کوتاه دو چندان می‌شود.  

این گونه از گردشگری در سال‌های اخیر از چنان رشد فزاینده‌ای برخوردار بوده که هر ساله سازمان جهانی گردشگری سرفصلی از مهم‌ترین گزارش‌های سالانه خود را به بخش گردشگری غذا و خوراک تحت عنوان گزارش جهانی از گردشگری خوراک و غذا یا Global Report on Food Tourism اختصاص می‌دهد و ضمن برشمردن ابعاد آن استراتژی‌های مختلف مرتبط با توسعه این شکل از گردشگری را نیز بیان می‌کند و کشورهای مختلفی را که در این حوزه فعالیت دارند معرفی می‌کند.  

گردشگری خوراک را می‌توان یکی از جنبه‌های مهم و تاثیرگذار در گردشگری دانست. از طرفی غذا شامل طیف پیچیده‌ای از مناسک، آیین‌ها، الگوهای فرهنگی و سازوکارهای معناشناختی و اسطوره شناختی است. غذا بخش مهمی از زندگی انسان است زیرا در حفظ زندگی و بقای انسان بسیار اهمیت دارد و در عین حال که موضوع اجتماعی روزانه‌ای به شمار می‌آید نمایانگر فرهنگ و کشورهای مختلف است علاوه بر این ارزش تغذیه‌ای، دارای ارزش فرهنگی است و نشان از هویت فرهنگی و نمادها و تصاویری از واقعیت‌های آرمانی شده است.  

کشور ما با داشتن آب و هوای متنوع و خرده فرهنگ‌های ظرفیت آن را دارد که به مقصدی برای گردشگران غذا بدل شود. امروزه صنعت گردشگری بیش از پیش به سوی کیفیت و ایجاد رویه‌های مشخص برای پاسخ گفتن به نیازهای گردشگران می‌رود. در این خصوص اهمیت دادن به بحث غذا و گردشگری غذا را می‌توان در ساکنان کشورهای خارجی هم مشاهده کرد، چرا که هیچ کسی را نمی‌توان یافت که از خوردن غذا اجتناب کند به ویژه غذاهای محلی که خود گویای فرهنگ مردم آن دیار است.

 گردشگری غذا به عنوان یک زیر مجموعه از گردشگری فرهنگی با هویت و جغرافیا و آداب و رسوم یک ناحیه نیز مرتبط است برای مثال یک غذا در نذری‌ها و مراسم خاص مطرح است و آداب پختن خاص خود را دارد مانند صلوات فرستادن حین هم زدن آش‌های نذری یا پختن حلوا در مراسم سوگواری از این نوع است. در واقع می‌توان گردشگری غذا را فرهنگ مصور گردشگری دانست.

هنر آشپزانی که این روزها در کشورمان در کنار رستوران‌های ملل مختلف به چشم می‌آید اهمیت دادن به غذاهای سنتی و ایرانی اصیل است. شاید اگر طعم غذای محلی به درستی به دل گردشگر بنشیند و عطر و طعم بی‌نظیر آن در خاطرش بماند بارها و بارها به منطقه مورد نظر سفر کند. همچنین آن را به دیگران هم پیشنهاد کند که این خود موجب توسعه گردشگری و سپس رشد اقتصادی منطقه می‌شود.  

امری که در حال حاضر در کشور ما هم به آن توجه بسیاری می‌شود. نظیر توسعه و ایجاد اقامتگاه‌های بوم گردی با سرو انواع غذای بومی و محلی این امر نه تنها موجبات رشد و پیشرفت را فراهم می‌کند بلکه موجب حفظ میراث ماندگار گذشتگانمان می‌شود و دلیلی محکم بر پایداری و مانایی فرهنگ اصیل ایرانی است.  

نتایج بررسی‌ها و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که کشور ایران می‌تواند یکی از محورهای نمونه گردشگری به ویژه در زمینه گردشگری غذا باشد صنایع کشاورزی موجب توسعه ملی خواهد شد لذا پشتیبانی از فعالیت‌های بخش کشاورزی و صنایع وابسته به آن سبب تقویت ارتباط بین بخش‌های مختلف اقتصادی، بهبود کلی وضعیت اقتصاد کشور و جذب توریست شده و حمایت و توسعه این بخش موجب توسعه پایدار کشور خواهد شد.  

از سویی دیگر توسعه گردشگری خوراک در ارتباط مستقیم با گردشگری کشاورزی است، چنانچه این روزها در گردشگری کشاورزی با پدیده نوظهور به نام از مزرعه تا سفره مواجه هستیم متناسب با این پدیده در مزارع محصولات کشت شده در تازه‌ترین زمان ممکن به گردشگران ارائه می‌شود و گردشگران می‌توانند از محصولات متنوع محلی در آن منطقه استفاده کنند. از آنجایی که این موضوع به سلامت بدن کمک می‌کند رشد گردشگری سلامت را نیز شامل خواهد شد.

استان البرز نیز با دارا بودن آب و هوای چهار فصل و  برخورداری از شهرستان‌ها و روستاهای برخوردار از جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی، دارای غذاهای محلی متنوع مرتبط با فرهنگ و رسوم هر منطقه است. از جمله این غذاها می‌توان به آش ترش، مرجو خورش طالقان و شیرینی‌های مختلفی که از معروف‌ترین آنها توتک است، اشاره کرد. همان گونه که گفته شد غذا ارتباط تنگاتنگی با فرهنگ و رسوم هر منطقه دارد به عنوان مثال در مراسمات مذهبی و یا جشن‌های آیینی غذاهای خاص این منطقه استفاده می‌شود که می‌تواند برای گردشگران از جذابیت بسیاری برخوردار باشد.  

انتهای پیام/